روایتگر سرخوردگی‌های پس از جنگ: معرفی کنزابورو اوئه، نویسندۀ ژاپنی و برندۀ جایزۀ نوبل

کلیات

نام کامل: کنزابورو اوئه

تولد: اوچیکو، ژاپن، 1935

وفات: –

ژانر: رمان، داستان‌کوتاه، جستار

الگوها: تی‌اس الیوت، کوبو آبه، ویلیام بلیک، سروانتس، دانته، ژان‌پل سارتر، مالکوم لوری، آندره ژید، مارک تواین، فرانسوا رابله، ادگار آلن پو، هیکاری اوئه

آثار برجسته: «مسئله‌ای شخصی»، «در نطفه خفن کن»، «فریاد خاموش»

معرفی کنزابورو اوئه

کنزابورو اوئه نویسندۀ ژاپنی و از چهره‌های برجستۀ ادبیات معاصر این کشور است. آثار این رمان‌نویس عمدتاً حس سرخوردگی و سرکشی نسل پس از جنگ جهانی دوم را به تصویر می‌کشد. اوئه در سال 1994 موفق به دریافت نوبل ادبیات شد.

مروری بر آثار کنزابورو اوئه

اوئه اولین بار با رمان «چه ولخرج‌اند مردگان» (1957) پا به صحنۀ ادبیات گذاشت. اما تولیدات ادبیات او یکدست نبود. اولین رمان «در نطفه خفه کن» (1958) بسیار ستوده شد و بعد هم با رمان «شکار» جایزۀ معتبر آکوتاگاوا را به خود اختصاص داد. رمان بعدی‌اش یعنی «روزگار ما» (1959) با استقبال خوبی روبه‌رو نشد و مخاطبان حس کردند اوئه بیش از حد درگیر نقد جامعه و سیاست شده است.

کنزابورو اوئه علاقۀ زیادی به سیاست‌های چپ نو داشت. قتل آسانوما اینجیرو، عضو حزب سوسیالیست ژاپن، به دست یک جوان راست‌گرا الهام‌بخش اوئه شد تا دو داستان کوتاه در سال 1961 بنویسد: «هفده» و «سیجی شونین شیشو» که انتقادات سنگینی را از سوی سازمان‌های راست‌گرا به دنبال داشت.

اوئه در سال 1960 ازدواج کرد، ولی فرزندش مبتلا به فتق مغزی به دنیا آمد و عملی که روی او انجام شد، او را ناتوان ذهنی کرد. این رویداد الهام‌بخش اوئه شد تا رمان «مسئله‌ای شخصی» (1964) را بنویسد که از بهترین آثارش به شمار می‌آید. این طنز تلخ، روایت پدری است که می‌خواهد با تولد فرزند ناتوان ذهنی‌اش کنار بیاید.

دیدار از هیروشیما نیز منجر به نوشتن کتاب «یادداشت‌های هیروشیما» (1965) شد که به بازماندگان بمباران اتمی این شهر می‌پردازد. از آثار متأخر او نیز می‌توان به «فریاد خاموش» (1967)، مجموعه‌داستان «به ما بیاموز دیوانگی خود را پشت‌سر بگذاریم» (1969) و رمان «بازی‌های معاصر» (1979) اشاره کرد.

اگر هریک از آثار این نویسندۀ ژاپنی را خوانده‌اید، نظراتتان را با ما در میان بگذارید