از داعیۀ آزادی تا خشونت و قتل: نگاهی به سریال جذاب «دیار اجدادی» به کارگردانی آیتور گابیلوندو

کلیات

نام اثر و کارگردان: «دیار اجدادی» به کارگردانی آیتور گابیلوندو (محصول اسپانیا)

بر اساس: رمان «دیار اجدادی» نوشتۀ فرناندو آرامبورو

بازیگران: النا ایرورتا (بیتوری)، آنه گاباراین (میرن)، خون اُلیبارس (خوشه‌ماری)، خوسه‌رامون سورویس (چاتو)

عنوان اصلی: Patria

زبان اصلی: اسپانیایی – باسکی

مدت‌زمان: 8 قسمت حدوداً 60 دقیقه‌ای

سال انتشار اولیه: 2020

مقدمه

حدود دو سال پیش بود که به توصیۀ یکی از دوستان اسپانیایی، رمان «دیار اجدادی» از فرناندو آرامبورو، نویسندۀ زبردست این کشور، را خواندم (به‌زودی خبرهایی دربارۀ این رمان هم خواهید شنید). این رمان چنان به دلم نشست که تک‌تک شخصیت‌ها و ماجراهای آن پس از گذشت این مدت به‌وضوح در ذهنم جا خوش کرده بود.

سال گذشته وقتی شنیدم سریالی برگرفته از این رمان قرار است از شبکۀ اچ‌بی‌او پخش شود، واقعاً خوشحال شدم و برای پخش شدنش لحظه‌شماری می‌کردم (هرچند پخش آن چند بار به‌خاطر شیوع کرونا به تعویق افتاد). بااین‌وجود مدتی منتظر ماندم تا کل سریال پخش شود و بعد مشغول تماشایش شدم و حالا قصد دارم در این مطلب اندکی دربارۀ این سریال جذاب بنویسم.

معرفی سریال «دیار اجدادی»

سریال «دیار اجدادی» در قالب هشت قسمت یک ساعته ساخته شده و داستانی را می‌گوید که دورۀ زمانی حدوداً سی‌ساله‌ای را پوشش می‌دهد، داستان دو خانوادۀ باسکی که بر اثر مبارزۀ مسلحانه میان دولت اسپانیا و سازمان جدایی‌طلب اتا، از هم جدا می‌شوند و به مشکلات متعدد دچار می‌گردند. این سریال به‌خوبی نشان می‌دهد که آرمان‌های ظاهراً والایی همچون آزادی و میهن‌دوستی (که اینجا در قالب عشق به دیار اجدادی یعنی سرزمین باسک نمود می‌یابد) می‌تواند به خشونت و زورگیری و قتل و تهدید و کینه‌توزی و نابودی بینجامد.

سخنی چند دربارۀ بازیگران سریال «دیار اجدادی»

بازیگرانی که در این سریال ایفای نقش کرده‌اند ظاهراً چندان سرشناس نیستند، اما حدسم این است که بعد از سریال «دیار اجدادی» (دست‌کم در کشور اسپانیا) به آوازه‌ای برسند.

جدای از بازی فوق‌العادۀ تک‌تک بازیگران (واقعاً نمی‌توانم یکی را به‌عنوان بهترین انتخاب کنم)، یکی از ویژگی‌های جالب سریال این است که صحنه‌های دراماتیک را، برخلاف روال معمول فیلم و سریال‌های غربی، نه با موسیقی و صحنه‌پردازی‌های عجیب، بلکه صرفاً با مهارت ناب بازیگران به تصویر می‌کشد. نمونۀ این امر، صحنۀ کشته‌شدن چاتو است که در هشت قسمت چندین بار از زوایای دید مختلف نشان داده می‌شود.

مضامین

یکی از جالب‌ترین درون‌مایه‌های این داستان این است که تروریسم نه‌تنها خانواده‌های قربانیان، که تمام افراد حاضر در آن اجتماعات را به خاک سیاه می‌نشاند، چه حامیان آن، چه مخالفان آن، چه کسانی که می‌خواهند هیچ دستی در سیاست نداشته نباشند. پس جبر اجتماعی یکی از مضامین قابل‌تأمل این داستان است.

نمایش مکرر بسیاری از رویدادها از زوایای دید مختلف نیز به‌خوبی این را به خواننده نشان می‌دهد که هریک از افراد دخیل در داستان از دید خود برحق است و کاری که انجام می‌دهد درست. درواقع همۀ افراد حاضر در این جامعه قربانی هستند و نگرش سیاسی‌شان چیزی را عوض نمی‌کند.

مخلص کلام

دیدن این سریال را از به چندین جهت توصیه می‌کنم: تماشای یک سریال خوب، بازی‌های فوق‌العاده، کسب اطلاعات جالب دربارۀ آن مقطع از تاریخ اسپانیا و البته لذت اندیشیدن به مضامینی که بسیار فراتر از مرزهای جغرافیایی و تاریخی است و به همۀ ما انسان‌ها مربوط می‌شود.

اگر این سریال جذاب را تماشا کرده‌اید، نظراتتان را با ما در میان بگذارید.